Á jólanóttu var sveinbarn borið, í Betlehem, í þennan heim.
Jatan var barninu besta vagga og bros skein úr andlitum tveim.
Jósef og Maríu, móður og föður, mikil var ánægjan hjá.
Barnið veitti þeim björtustu gleði og birtu lagði þau á. 

Í Austurlöndum vitringar voru sem vissu að forðum var skráð:
„Stjarna mun lýsa frá himni á hann sem hafið þið lengi þráð“.
Til Jarðarbúa frá himni háum horfði stjarnanna gnótt.
Ein var björtust og barninu sendi‘ún birtu á jólanótt. 

Englarnir sögðu: „Frelsari‘ er fæddur sem frið boðar skaparans hjörð.
Guð hefur gefið oss sinn eigin son að sætta allt fólkið á jörð.“
Við hirðana sögðu þeir „Hræðist það ei þótt hörfi burt myrkrið svo skjótt.
Guð og englarnir yfir vaka öllum á jólanótt.“
Við hirðana sögðu þeir „Hræðist það ei þótt hörfi burt myrkrið svo skjótt.
Guð og englarnir yfir vaka öllum á jólanótt.“